Τρομολαγνική παραπληροφόρηση με νέα «δημοσιογραφική» στοχοποίηση του Νίκου Ρωμανού

Τα δημοσιογραφικά «βαποράκια ενημέρωσης» αντιτρομοκρατικής και Χρυσοχοΐδη, με άλλη μια ενορχηστρωμένη στοχοποίηση του Νίκου Ρωμανού, λίγες μέρες πριν την επέτειο της κρατικής – αστυνομικής δολοφονίας του αναρχικού Αλέξη Γρηγορόπουλου, ενεργοποιούν εκ νέου τα συγκοινωνούντα δοχεία παραπληροφόρησης ανάμεσα στο υπουργείο, την αντιτρομοκρατική, την αστυνομία και τους αστυνομικούς συντάκτες. Τη σκυτάλη αυτή τη φορά πήρε η εφημερίδα «Δημοκρατία».

Ανάμεσα στα άλλα, το κατασκευασμένο ρεπορτάζ – λιβελογράφημα με πρακτική απόλυτης στοχοποίησης, λασπολογίας και ενορχηστρωμένης καθεστωτικής προπαγάνδας, αναφέρει ότι ο Νίκος Ρωμανός παρακολουθούσε τον Νίκο Δένδια στην πλατεία Συντάγματος.

Η καινοτομία του «ατομικού τρομοκράτη», του «μοναχικού λύκου» που προέρχεται από τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, όπως κατασκευάζονταν από τη δικαστική εξουσία στις αίθουσες των Δικαστηρίων για την περίπτωση του Νίκου Ρωμανού και διάφορων άλλων, ισχυριζόμασταν τότε, πως πέρα από παράδοξη ήταν και επικίνδυνη δημιουργώντας πάντα δικαστικά προηγούμενά. Η λογική αυτών των κατηγοριών ξέφευγε από τις τότε δικαστικές αίθουσες και τους συγκεκριμένους κατηγορούμενους, θέτοντας τις βάσεις για ένα ποινικό δίκαιο που αφορούσε τον «δράστη» και όχι τις «πράξεις του». Στο δεδικασμένο και τη νομιμοποίηση της συνθήκης, δηλαδή, να τιμωρούνται οι ιδέες, να στοχοποιούνται συγκεκριμένοι πολιτικοί χώροι και πρόσωπα ώστε να επιβεβαιώνονται εκ των υστέρων τα όποια κατασκευασμένα κατηγορητήρια για τις όποιες μελλοντικές δικαστικές αποφάσεις θα σερβίρονταν από τις κρατικές κατασταλτικές δυνάμεις αστυνομίας και αντιτρομοκρατικής.

Αυτή η ad hoc εφαρμογή νόμων και διατάξεων, σε βάρος της ισονομίας, ειδικά όταν πρόκειται για κατηγορουμένους του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού χώρου που αυθαίρετα έχουν καταχωρισθεί ως δεξαμενή τρομοκρατών, δεν είναι τυχαία ούτε παράδοξη, καθώς ο στόχος της δεν είναι μόνον η τιμωρία των κατηγορούμενων αλλά ο παραδειγματισμός και οι εξοντωτικές ποινές που περιμένουν τους «απείθαρχους». Και μάλιστα με αποδέκτη μια συγκεκριμένη ηλικιακή κατηγορία, η οποία επαναπροσδιορίζεται εμφατικά ως πρόβλημα μετά τον Δεκέμβρη του 2008. Όσο οι ανθρωποφάγοι όροι της οικονομικής διαχείρισης, η κοινωνική και πολιτική κρίση, η παραγωγή άνεργων, άστεγων, φτωχοποιημένων πληθυσμών απαιτεί σιδερένια πειθαρχία προκειμένου να μην καταρρεύσει το σύστημα άλλο τόσο στην πράξη θα υλοποιείται μέσα από νέα δόγματα συρρίκνωσης ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων με νέο πρόταγμα την ανάγκη της τήρησης του νόμου και της τάξης, ανθρωποθυσίες στον βωμό του «δημόσιου συμφέροντος». Η κατασκευή ενός κλάσματος με παρανομαστή μια πειθαρχημένη, συναινετική κοινωνίας που τοποθετείται απέναντι στους «απείθαρχους» με διαιρέτη την κρατική καταστολή.

Το δημοσίευμα της εφημερίδας «Δημοκρατία», αν δεν πρόκειται για διοχέτευση από το ίδιο το υπουργείο Χρυσοχοΐδη ή τα παράκεντρα της αντιτρομοκρατικής προς επιλεγμένους «πομπούς – συντάκτες» έτσι ώστε να επιτευχθεί η χειραγώγηση της πληροφόρησης, η κατασκευή ψευδής είδησης, ή, η εν δυνάμει στοχοποίηση του Νίκου Ρωμανού, τότε τα πράγματα στους λεγόμενους δημοσιογραφικούς κύκλους εκτρέπονται για άλλη μια φορά στοχευμένα στη δημιουργία κλίματος που μυρίζει μπαρούτι.

Γιατί αν η δοκιμασμένη και αποτελεσματική μέθοδος εφαρμοσμένου δημόσιου χαφιεδισμού που αξιοποιεί τη σχέση αστυνομικών συντακτών, παρακρατικών κέντρων, στα συγκοινωνούντα δοχεία της πληροφόρησης εκ των έσω, δεν ισχύει για το συγκεκριμένο δημοσίευμα τότε μιλάμε για ένα εκ των προτέρων στημένο δημοσίευμα της εφημερίδας και της συγκεκριμένης συντάκτριας που ακολουθείται με φωτογραφικό υλικό ενός άγνωστου (;) πολίτη. Η παραβίαση δηλαδή μια ιδιωτικής στιγμής σε δημόσιο χώρο που εμφανίζεται στο ρεπορτάζ ως συστηματική διασπορά ψεύτικων ειδήσεων ή φημών «αστυνομικού» – τρομολαγνικού είδους και περιεχομένου με άμεσο στόχο και επιδίωξη την παραπλάνηση της κοινής γνώμης. Ταυτόχρονα εξυπηρετώντας κάθε είδους καθεστωτική λογική υιοθετεί και καλλιεργεί το έδαφος για φοβικά σύνδρομα προκειμένου να αιτιολογηθεί κατόπιν η εφαρμογή του δόγματος «Νόμος και Τάξη» για οποιοδήποτε πρόσωπο.

Με δύο λόγια, αν δεν πρόκειται για άλλο ένα κατά παραγγελία συκοφαντικό ψέμα, για να στηθούν παράλληλα κατ’ εντολή κατηγορίες, τότε ενεργοποιείται το «δημοσιογραφικό καθήκον» λειτουργίας των αυτόκλητων τιμωρών του «κακού» από τους κατ’ επίφαση φύλακες άγγελους της έννομης επαγγελματικής τάξης των αστυνομικών συντακτών – εισαγγελέων.

Στις πλευρές του τριγώνου: πολιτικό σύστημα, κατασταλτικοί μηχανισμοί και δικαιοσύνη, εδράζεται το πεδίο προσδιορισμού όσων επιλέγουν να διαχειρίζονται τις πληροφορίες, από όπου κι αν προέρχονται σε κοινή γραμμή με τα συμφέροντα των αφεντικών τους στα ΜΜΕ. Ακυρώνοντας εξ αρχής κάθε έννοια ελευθεροτυπίας, σήμερα, αυτοί οι «δημοσιογράφοι» και αυτή η «δημοσιογραφία» συνθέτουν το πλέον προβληματικό τοπίο στο κάδρο της αληθινής πληροφόρησης. Η λεγόμενη τετάρτη εξουσία μετατρέπεται στα χέρια εντεταλμένων κονδυλοφόρων σε εργαλείο ανελεύθερης χειραγώγησης ή στοχοποίησης έξω και πέρα από το πεδίο της αληθινής ενημέρωσης.

Τα μνημόνια ως «αναγκαία λύση», η «μια σοβαρή χρυσή αυγή», «οι πολλοί που ήταν με το Ναι», το «επίδομα σφραγίδας», η «Βενεζουέλα της φτωχιάς και της εξαθλίωσης», ο «αιμοσταγής ληστής της Πάρου», το «εξαφανισμένο» μέλος του Ρουβίκωνα, ανάμεσα στα τόσα άλλα που πασάρονται, είναι μερικά από τα «επιτεύγματα» αυτού του είδους. Η αμαύρωση, δηλαδή, ενός επαγγέλματος -μην ακούτε τα περί «λειτουργήματος»- και η μετατροπή του σε μακρύ χέρι ή πυλώνα της καθεστηκυίας τάξης του πολιτικού συστήματος και των συμφερόντων της ολιγαρχίας των μιντιαρχών, εργολάβων, επενδυτών, εφοπλιστών, των πολυεθνικών διαφημιζόμενων της δήθεν εταιρικής ευθύνης και τέλος η επίτευξη του βασικού στόχου – σκοπού, χειραγώγησης της ελεύθερης, ακηδεμόνευτης και ανεξάρτητης ενημέρωσης.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Νίκος Ρωμανός στο κείμενο – απάντησή του στο δημοσίευμα της εφημερίδας «Δημοκρατία»: «Σε αντίθεση με την ενορχηστρωμένη καθεστωτική προπαγάνδα που κατασκευάζει πραγματικότητες που εξυπηρετούν τους κρατικούς σχεδιασμούς, όσοι θέλουν να αναζητήσουν τις πραγματικές εστίες ανομίας, αναπαραγωγής ψευδών ειδήσεων και ανυποληψίας, θα τις βρουν στα δημοσιογραφικά, αστυνομικά και πολιτικά γραφεία».

Ολόκληρο το κείμενο – απάντηση του Νίκου Ρωμανού στο δημοσίευμα, μπορείτε να το βρείτε εδώ.