Χρονοτριβούμε… ζούμε;

[wc_divider style=”solid” line=”double” margin_top=”” margin_bottom=””]

Κάνοντας κανείς μια βόλτα και παρατηρώντας τους γύρω του είναι αρκετό για να πειστεί. Θα αντικρίσει ανθρώπους βιαστικούς, σκυφτούς πολλές φορές πάνω από τα κινητά τους, να πηγαινοέρχονται βιαστικά αναζητώντας κάτι. Συνήθως η χαρά στα πρόσωπα τους είναι δυσδιάκριτη. Ίσως χάνεται και αυτή μαζί με τη βιασύνη.

Προγραμματισμός, άγχος, stress. Η καθημερινότητα που πολλές φορές είναι σκληρή, έχει κάνει το σύγχρονο άνθρωπο να στρουθοκαμηλίζει και να μη νοηματοδοτεί το κάθε λεπτό της ζωής του.

«Οι άνθρωποι αρέσκονται να σκοτώνουν το χρόνο τους περιμένοντάς τον να τους σκοτώσει», σύμφωνα με τη Γαλλίδα συγγραφέα Simone De Beauvoir (1908-1986), ρήση που χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα επίκαιρη, καθώς ο άνθρωπος τείνει να αφήνεται στο χρόνο και να μην αρπάζει την ευκαιρία να τον εκμεταλλευτεί και να τον αδράξει.

Είναι εξαιρετικά γλαφυρό το ποσό γρήγορα βιώνει κάποιος το πέρασμα του χρόνου όταν απολαμβάνει κάτι, σε αντίθεση με όταν κάτι δεν τον ολοκληρώνει, πράγμα που φανερώνει την τεράστια σημασία του χρόνου και ταυτόχρονα τη μαγεία του. Ο χρόνος είναι κάτι παραπάνω από αγαθό και δυστυχώς στις μέρες μας χρήζει αντικείμενο κακομεταχείρισης και κακοδιαχείρισης από ανθρώπους που υποθάλπουν μια βίαιη καθημερινότητα βασισμένη σε άνευ προηγούμενου ρυθμούς ρουτίνας και τυποποίησης.

Τυποποίηση που περνάει στην ψυχολογία του κάθε ανθρώπου και γίνεται τρόπος ζωής. Από το πρωινό ξύπνημα, τη διαδρομή για την εργασία, τη συναναστροφή με άλλους ανθρώπους. Και ο ελεύθερος χρόνος όταν υπάρχει; Προσφέρεται συνήθως για να δαπανάται σε αποχαυνωτικά τηλεοπτικά ή μη προγράμματα, είτε για την προετοιμασία της αυριανής μέρας στη δουλειά.

Σίγουρα οι ρυθμοί ζωής έχουν αλλάξει άρδην και συνεχίζουν να αλλάζουν, όμως ο καθένας οφείλει στον εαυτό του να βρίσκει τους δικούς του τρόπους για να διασπά αυτήν τη δυσβάστακτη ρουτίνα. Για να μη καταλήξει να ζει μια ζωή χωρίς ζωή. Κάνοντας λοιπόν μια βόλτα, ας αφήσουμε για λίγο το κινητό και τη βιασύνη στην άκρη. Ίσως ακούσουμε μια ωραία μελωδία από τον πλανόδιο μουσικό του δρόμου, ίσως «κλέψουμε» μια ωραία μυρωδιά περνώντας από το ανθοπωλείο ή το φούρνο της γειτονιάς. Ίσως ευαισθητοποιηθούμε από τις εικόνες που θα δούμε. Εικόνες ευχάριστες και δυσάρεστες, που ίσως μας κάνουν να εκτιμήσουμε την αξία της ζωής και του χρόνου. Αξία που κρύβεται στα μικρά καθημερινά πράγματα. Στη μαγεία της φύσης και των ανθρώπων.